مینا جان دو تا پیشنهاد بدم .اول اگه می تونی  برو منچستر.با توصیفاتت به نظرم اونجا بهتره برای زندگی.شما الان خیلی خیلی تنهایی و این اصلا خوب نیست درسته از شلوغی و بیا و‌برو چندان خوشت نمیاد اما به کوروش فکر کن اونجا‌حالش بهتره توام بواسطه حال خوب بودن حالش، حتما خوب میشی.اگرچه‌ظاهرا از اون جمع خوشت نمی اومد ولی قرار نیست همه شبیه هم باشن نکات غلط زندگی اونا رو فاکتور بگیر و تو حلقه ی حمایتشون قرار بگیر ..برو و بیا تو جشنا شرکت کن 

و شاید بهم بخندی ولی به برگشتن فکر کن .درسته اینجا یک کشور اروپایی مطرح و مرفه هست و‌با کلی خدمات اجتماعی ولی مینا من وقتی قیاس می کنم می بینم ایران حال و احوالت بهتر بود...تو اونجام یک خونه به یک ویوی عالی داشتی...آزاد بودی اما در کنارش خونواده هم بود..بخصوص رابطه کوروش با اقوام بویژه احمد خیلی خیلی خوب بود..درستع بخاطر کوروش و آینده اش اومدی ولی سلامت روان خیلی مهمتر از منابع مالی و‌امکانات رفاهی هست...این نظر منه عزیزم...امیدوارم زود زود زود شنگول بشی...تو‌دختر قوی و محکمی هستی .شارلیز ترون می شناسی مادرش پدر مست و پاتیلش به جهت دفاع از خودش و دخترش کشت البته تبرئه شد شارلیز گفت من باید تصمیم می گرفتم یا غرق شوم یا خودم را بیرون بکشم و رشد کنم

یا دکتر حسابی از توی سطل آشغال غذا پیدا می کرد...پدرش می خواست حسابی و‌ پسر دیگه شو سر به نیست کنه حتی اینقدر مغرض بود که تمام کتابخانه شو به کسی بخشید تا دست پسر نابغه ی کتابخونش نیفته اما خواست و شد دکتر حسابی با کلی خدمات ارزنده به ایران و‌دنیا...❤

مینای عزیز سلام

حال و احوالت این روزها کاملا عادیه، تو داری میجنگی تا قلب و جسم و فکرت رو همسو کنی و این یکپارچه شدنه هم زمان میبره هم برات دردآوره.

برات آرزوی شادی میکنم عزیزم. حال خودت، قلبت و جسمت حتما به زودی خوب میشه.

اما یه چیز در مورد غذا نخوردنت بگم، بررسی کن علتش قرصایی که میخوری نباشن، من یکبار مجبور شدم برای روان‌درمانی دارو بگیرم و فقط یک بسته از قرصایی که خوردم کافی بود که منو از نظر جسم نابود کنه، بی اشتهایی مطلق، سرگیجه، تهوع و .... نگم برات که حتی با بوی چای تازه دم که از عشقای زندگیه منه عوق میزدم، بعد از مشورت با روانپزشکم معلوم شد به نوع دارو حساسیت داشتم و  حال روحم که خوب نشد جسمم باهاش نابود شد و داروهارو کلا گذاشتم کنار.

حال و روزت خوش عزیزم.

میدونی همین که زیبایی‌ها رو می‌بینی و درکشون می‌کنی یعنی هنوز لذتِ ازشون، تو قلبت وجود داره ولی داری یه تلاش و تقلای زیاد می‌کنی برای اینکه از این حال دربیای...

مینا غمت، استرست، اضطرابت، حال خرابت، هرچی که هست رو ببین و بپذیرش و بهش مهلت بده تا دوره‌شو بگذرونه، مدام نخواه که تموم شه و به این فکر نکن چرا اون مینای عاشق قبل نیستم یا اگر تموم نشه و همینطوری بمونم چی میشه؟! 

به خودت حق بده... فقط همین 

احساس می‌کنم به این خاطر که انتظارت از خودت بالاست این حس‌ها رو داری عزیزم و خودت به خوبی واقفی که وقتی غمت رو درست نبینی، به وقت شادی هم بی تفاوت بهش نگاه میکنی...

💚🌷

سلام

من هم دچار همین رکود و افسردگی به صورت شدید شدم قبلا از تمیز کردن اطرافم و اهدافم و از دیدن زیبایی های زندگی لذت میبردم تا حدی و امیدوار به آینده بودم اما الان خودم رو یک آدم بلاتکلیف و معلوم نیست براش چه پیش بیاد و‌بی انگیزه می بینم حتی اعتماد به نفس هم ندارم و خودم رو کم می بینم و دوست ندارم من روحیمو باختم و بدتر از همه اینکه دلم نمیخواد با غم ها و بی حوصلگی هام مادرمو ازار بدم و اون رو هم درگیر خودم کنم من دلم کار و هدف و درامد میخواد من دلم شوق و انگیزه زندگانی میخواد من دلم عشق واقعی و درست میخواد من دلم پیشرفت میخواد من دلم زندگی کردن میخواد.....

مینا به فکرت هستم و فکرم‌مشغولته از یه طرفم کاری ازم‌برنمیاد فقط دوس دارم‌بشنوم که خوبی که از پس هرچی برمیای

امیدوارم زود برگردی وحالت بهتر باشه وبنویسی و پست بذاری

دلم میخواد ی روزی ازت پرسیدم خوبی مینا؟ بگی خوبم، بگی حال دلم خوبه رهآ.

مینا تا اون روز طاقت بیار، خب؟

گریه م گرفت پستت خوندم ... قطعن تو به خاطر داشتن کوروش طاقت میاری و به روزای بهتر میرسی. اصلن به خاطر کوروش هم نع. به خودت خاطر که زندگی آروم و قشنگ حق ت، طاقت میاری و از این روزهای تلخ و سخت میگذری ...

عزیزم ... عزیزمممم ...

مینای عزیزم کم آوردن و خسته شدن حق توعه اینا همه واقعا با شرایطی که داشتی طبیعیه ولی مطمئنم از پسشون برمیای و همشون تموم میشن. فقط طاقت بیار 

مینا چقدر به فکرتم 

الهی دلت اروم بگیره 

دلم میخواد سمی ترین جمله ی ممکنو بگم که میدونم گفتنش از طرف منی که ادعای دوستی دارم وحشتناکه . اما یه طرف مغزم میخواد بگه اینو . و همه ی قلبم هم ! 

نمیگمش ولی بدون منم خرابم. خراب

خراب

خراب ترین 

کاش خوب شیم ... زودتر خوب شیم 

سریال maid رو ببین 

سلام مینای عزیزم😘

چقدر توی فکرت بودم و با ناامیدی اومدم وبلاگت رو باز کردم...

ولی قلبم به درد اومد از شنیدن احوالاتت...

داروی اعصاب میخوری؟

دوست داری باهم بیشتر حرف بزنیم؟

عمیقا دوست دارم بهتر از این حال و احوالات ببینمت...

سلام مینا جان،

به نظرم سوالی که الان پیش میاد اینه که بپرسیم کی گفته بود قراره از اینا لذت ببری و به وجد بیای الان؟ دقیقا کی؟ آدمایی که حتی فقط مهاجرت خالی میکنند بی بچه بی طلاق هم تا جا بیوفتند طول میکشه. تو الان با این همه اتفاق، با طلاق و جدایی، با نگرانی برای کوروش و رفتارهاش چرا باید از زیبایی گل به وجد بیای؟ یه کم به خودت حق بده حالت بد باشه. من سالهاست دارم میخونمت و انقدر مودهای مشابه تورو دارم که واقعا در تعجبم چرا هیچوقت روانشناسی که باهاش کار میکنی تورو متوجه نوسان خلقت نکرده و همینطور حالت مانیایی که داری و هربار که از این حالت میوفتی پایین. این یه الگو کاملا واضحه از بیرون. اول اصلا مشکلات و مسائل رو به قدری که هستند نمیبینی و فکر میکنی خیلی کوچیکند وقتی تو حالت بالا هستی بعد یهو داون میشی و حالا اونجا در تعجبی چرا پروانه ای نیستی. بیا و بپذیر مهاجرت بعد سال‌ها لنگ در هوایی و بزرگ کردن بچه به تنهایی سخته، بپذیر روبرو شدن با واقعیت زندگی مشترک بعد چند سال سخته، بپذیر جدایی سخته، بپذیر زندگی رو در سن سی سالگی از اول شروع کردن، از اول کالج رفتن، از اول کار پیدا کردن با بچه سخته، بزرگ کردن بچه به تنهایی تو کشور جدیدی که خودت هم هنوز توش جدیدی و دادن حس مقبولیت به پسرت سخته. اینا همه سخته خیلی‌هاش حتی شاید نباید اینطوری میشد ولی شده. این هارو اول بپذیر، نه اینکه بگم نمیتونی ولی مشکل اینه خیلی وقتا حتی تو حرفات انگار قبول نداری سخته. جز مسائل مرتبط با کوروش، مسائل دیگه رو وقتی مودت بالاست همه رو رد میکنی. الانم هیچکس ازت توقع نداره شاد و شنگول باشی، اگر باشی بنظرم یه کم مشکل داری، سعی کن با حالت کنار بیای خودت رو سرزنش نکنی، به خودت شفقت داشته باش، بدون همه آدما کم میارند هر آدمی این شرایط رو داشت حس شادی نداشت، حالا با وجود پذیرش سعی کن بگذرونی زمان رو غصه هات رو بخور در کنارش ولی سعی کن تا جایی که میشه به کوروش انتقال ندی، سعی کن ریز ریز برای خودت پیش بری تا این دوره بگذره. برای دارو هم به دکترت اطلاع بده نتایج رو ولش نکن شاید دز یا نوعشو عوض کنه. باهم باید دارو مناسب رو پیدا کنید در کنارش حتما از یه مشاور کمک بگیر اگر شرایط مالی اجازه میده. برات بهترینارو آرزو میکنم دختر

به امید اینکه با اتفاقات خوب برگردی♥️

سلام مینا

ناامید بودم ولی دیدم پست گذاشتی کلی ذوق کردم...

چرا نمیذارن کوروش شرکت کنه؟چون شلوغ بازی در میاره؟؟

تو همون مینایی که جزئیات توصیفاتت از همه چی منو به ذوق میاورد مطمئنم دوباره میشی مینای قبلی.

منتظر بازگشت کاملت میمونم. 

خیلی نگرانت بودم مینا و هستم..دیدم اینستا نیستی اومدم اینجا خداروشکر نوشتی حداقل..مینا مراقب خودت باش .. یوقتایی بی حوصلگی هم میاد دیگه به خودت حق بده زمان بده..میگذره قشنگم💚 

مینا واقعا افسردگی بد دردیه جلوی حرکت و زندگی کردن رو میگیره، خداییش شرایط سختی داری به نظرم اصلا خودتو درگیر درس و دانشگاه نکن بزار حال و روزت ثبات پیدا کنه 

عزیزم امیدوارم زودی خوب شی😘

مینای عزیزم،برات دعا میکنم

مینا ما اینهمه دوست داریم.برات غصه میخوریم نکن با ما اینجوری دختر...

مینا جان عزیزم بیا تو بغلم همه ی ما روزای بسیار بدی با حال روحی بد داریم اما به خودت نوید بده که این روزا هم میگذره و به زودی شادی رو در آغوش میکشی فراموش نکن که یه عشق به اسم کوروش همیشه در انتظارته.

سلام بلاگرکبیررر ۴ ، ۵ سالی میشه هرزگاهی میام و پست هات رو می خونم از وقتی باردار بودی . خیلی ناراحت شدم کجا رفت اون همه احساس. پست های زمان بارداریت همش احساس قشنگ بود هم ش عشق بود. مینا تو حیفی کوروش حیفه افسردگی لعنتی کارش همینه که از زندگی بندازت کارش همینه نذاره حتی غذا بخوری زودتر خوب شوو حیف این روزا و جوونیته نمی دونم سیاووش چقدر برات بد بود اما دوست دارم یه روز باعشق زیاد ببینمت . چرا که نه همه چیز درست میشه خدارو چی دیدی شاید روزای اول زندگی مشترکتون دوباره برگشت. این جمله اتو خیلی خیلی دوست دارم از اولین بار که خوندم فقط عشق می تواند پایان همه رنج ها باشد.  از نظر اخلاقی و اعتقادی اصلن مثل هم نیستیم اما خب منم مثل تو یه مادر جوانم‌ . دوست دارم حال اتون خوب باشهه برات دعا می کنم 

چقد اینستا جات خالیه :-*

سلام گلم 

اینستا رو خوب کردی دی اکتیو کردی چیه اخه این مزخرف خخخخ

ببین تو الان دوران سختی داری طبیعیش همینه مهاجرت طلاق جدایی قضاوت پول و ...

یدفعه رو سرت آوار شد 

اینکه میگفتم مثلا از سیاوش جدا نشو بزار ی چن سال دیگه سر این بود ی آدم ترازو نیس که هرچی بزاری روش عدد نشون بده

ادم یدفعه میترکه 

آمپر میچسبونه

البته باز تو زندگیت نبود قضاوت نمیکنم شاید زجر زندگی با او از نبودش بیشتر بوده

حالا به نظرم ببین برو سراغ ی مشاوری که حالت بهتر کنه اگر این مشاور مشاور بود به نظرم اینقدر پریشون نبودی 

 حس میکنم مشاورت تکراریه

کلا ی چیزها تو عوض کن 

شهرتو محل زندگی نمیدونم نماز میخونی یا نه 

ی مدت نماز بخون 

کلا ی نگرشی به کار ببر جدید حال ‌و هوات عوض شه 

ی سفر برو نمیدونم برو پیش اجیت به نظرم باز آشناست کنارش حالت بهتره 

فقط نزار خیلی حال بدت پیشروی کنه اونوقت کوروش  

درگیر تر میشه انشاالله موفق باشی سلامت باشی عزیزممممم

سلام عزیزم خوشحالم برگشتی کامنت ها رو ثبت کردی   😘😘

از موقع نوشتن این پست همش تو فکرت بودم و فکر کردم دوست نداری با کسی در ارتباط باشی ولی الان که دیدم نظرات از صفر درومده خیلی خیلی خوشحال شدم....

خوشحالم که داری بهتر میشی.

خودت هم میدونی که خوب بودن هدف نیست، در مسیر خوب شدن هدفه و میدونم که تو همین مسیری بلاگر!

من خودمم سال هاست افسردگی و مود پایین دارم و واسه همین میفهمم چی میگی فکر کنم... دیگه وقتی بلا حدید افسردگی داره چرا ماها نداشته باشیم؟

میدونم که اینجا دوباره از لذت بردنات مبنویسی و از حس خوب زندگی کردنت...

دلتنگ روی ماهتیم خانوم

سلام مینا جان

امیدوارم روز به روز بهتر بشی

به نظرم حالت کاملا عادیه 

بر اساس شرایطی که توش هستی

اگه مدرسه پسرت تعطیلات داره توی اون تعطیلات نمی تونی بیای ایران یه خرده بمونی؟

فکر کنم حداقل 6 ماه تا یک سال این شرایط رو داشته باشی

امیدوارم با کمترین سختی و عذاب پشت سر بگذاریش

مینا یه وخ نیای ایران:)))))

میدونم تو دلت میگی به تو چه اخه:)) ولی من الان بعد یه هفته که مامانم اینا نبودن و نر روز از دلتنگی کریه میکردم، اومدم خونشون و هنوز یه ساعت نشده اعصابم خورد شده:(((((

اینو بخور، اینجا نرو بیا و...

خواستم اشاره کنم بیشتر خانواده های ایرانی از دور قشنگن:))))

مینا جان فکر می کردم هزینه بلیط رفت و برگشت به اروپا خیلی زیاد نیست

هزینه زندگی تو انگلیس به مدت اون چند هفته که ایرانی بیشتر از پول بلیط نیست؟

فکر کردم شاید اینا با هم قایل مقایسه باشن و بشه به جای هزینه در انگلیس بلیط بگیری بیای و برگردی

فکر کنم اشتباه حساب کردم

سلام مینا جان،

ببخشید من اون موقع جواب رو دیدم سریع جواب ندادم چون دوست داشتم بیشتر فکر کنم ولی بعد درگیر شدم یادم رفت بیام بنویسم. ببین به نظرم اگر حتی تو حال پایین هم همون افکار رو داری میتونه از یه عدم واقع بینی یا خودخواهی هم بیاد. خودخواهی از این نظر که حاضر نیستی بپذیری اشتباه کردی یا تصمیمت اشتباه بوده یه نوعی لجبازی.

امیدوارم از این بخش حرفام ناراحت نشی چون بهرحال برای تحلیل موصوع دارم به نوعی قضاوتت میکنم. ولی میتونی این بخش رو موقع انتشار پیامم پاک کنی.  مثلا یکی از خودخواهی ها به نظر من اینه به هوای زندگی بهتر داشتن پدر رو از پسرت دریغ کردی. یعنی در سن کوچیک بچه پدری رو در اطراف خودش نداشت، هر چقدر هم آینده خارج ار ایران بهتر از ایران بشه آیا واقعا داشتن پدر مهم تر از اون نبود؟ حالا گفتی همسرت خودش میخواست ولی حداقل تو نه نگفتی. از اون ور وقتی میخواستی بیای اینجا حتی قبل اومدن همسرت گفت که نمیخواد ادامه بده یه همچین چیزی یادمه ولی باز پدر رو به عنوان یه غریبه یهو وارد زندگی پسرت کردی. آیا این ها خودخواهی و لجبازی سر این نیست که نپذیری انتخاب همسرت غلط بوده انتخاب مهاجرتت غلط بوده؟ چرا همیشه اصرار به یه سری کارها هست. حتی وقتی جدا میشی نوع برخوردت اینه که خب جدایی در یه سری ازدواج ها بهتر از موندن توشونه قبول ولی همچنان طلاق بده همچنان طلاق به بچه آسیب میزنه ولی طوری رفتار میکنی که اصن انگار اتفاق بدی نیوفتاده چون نمیخوای بپذیری در بخشی از زندگیت اشتباهی صورت گرفته. نمیدونم نمیخوام حالا بیای دفاع کنی یا این هارو برای من توضیح بدی، فقط خواستم بگم یه مرز باریکی اینجا هست بین اون پروانه ای بودن، خوش بین بودن، امید داشتن و از اون طرف خودخواهی بیجا برای اینکه به همه نشون بدی من تا آخرش میرم و همه چیز رو درست میکنم و اشتباهی پیش نیومده

امیدوارم بحث راجع به این موصوع بتونه کمکی بکنه و باعث ناراحتیت نشه :)

من زمان جداییم شاغل بودم همزمان شروع کردم درس خوندن اول برای فرار از فکر و خیال بود وقتی ارشد تورشته مهندسی که همه مردا هستن قبول شدم واقعا حالمو عوض کرد کم کم به خودم افتخار میکردم کم کم خودمو و گذشتمو بخشیدم 

میخوام بگم حتما برو سراغ درس و کار واقعا ادم احساس مفید بودن میکنه و کلی ادم خوب وارد زندگیت میشن این راهو من رفتم الان تو سن ۲۷ سالگی بهت میگم اگه ۵۷ سالتم بود باز تلاش کن -تو من و همه لیاقت زندگی عالی و جلتلمنی رو داریم شک ندارم 

سخته ولی عاااااااالیه  مزش

سلام مینای عزیز

من از زمانی که بلاگر کبیر بودی میخوندمت یه پنج، شیش سالی میشه. تقریبا از اولای بارداریت. ولی خب همیشه خواننده خاموش بودم.تمام این سالها پیگیرت بودم و هر چند هیچوقت کامنتی نذاشتم اما فکرم همیشه پیشت بود و کلا تنها وبلاگی هستی که میشینم و پستاشو یه ضرب میخونم :) 

همیشه تحسینت کردم و از راهکارها و روشهات در مواجه با پسرت ایده می‌گرفتم. کلا چیزهای خوبی ازت یاد گرفتم و مهم ترینش قوی بودنته.رکود نداشتنت. 

چند وقت پیش خوابتو دیدم. خواب دیدم( دور از جون) به بیماری عجیبی دچار شدی که نه میتونی حرکت کنی و نه حتی حرف بزنی.فقط رو تخت خوابیده بودی. همه ازت قطع امید کرده بودن و خواهرات دورتو گرفته بودن و یه جورایی سوگواری میکردن. اما به محض اینکه کوروش وارد اتاق شد و تو اونو دیدی، از جات پا شدی و شروع کردی به حرف زدن.خیییلی سخت اما این کارو کردی. و همینطور که سعی میکردی بغلش کنی، کوروش با تعجب پرسید که مامان مگه تو میتونی حرکت کنی و حرف بزنی؟ تو هم جواب دادی که، من برای تو هر کاری میکنم...(بذار من برای این سکانس زااار بزنم اصلا) من حتی توی خواب هم منقلب شدم و حتی بعد از بیدار شدن هم. از اون به بعد خیلی فکرم درگیرت بود. اگر این خواب رو نمی‌دیدم همچنان ترجیحم این بود که خاموش باقی بمونم و از همینجا مثل همیشه برات دعای خیر کنم اما این خواب حداقلش برای من یه نشونه بود از ویژگی خوبِ قوی و سرسخت بودنت.از اینکه دوباره برای خودت یادآوری بشه که کی هستی و چه چیزهایی از سر گذروندی. 

و همچنان دعا میکنم برای عاقبت به خیری و آرامشت :) 

سلاااااااااام...... :))) 

این پستو نمی دونم کی گذاشتین ولی حالا.

اولش یه اعتراف بکنم.من الان ذوووق مرگم که دارم از وسط ایران یه کامنت میفرستم برا یکی تو انگلیس. آخه این دومین بار تو عمرمه که همچین کاری میکنم.

البته خودم میدونم شاید یه کمی  ابلهانه به نظر برسه اینکه بابت این چیز یه عالمه خوشحالم.ولی خب خوشحالم دیگه.

و یه چیز دیگه اینکه من گل چشم آهویی داشتم ولی اسمشو بلد نبودم از شما یاد گرفتم.

+ گلدونا تون هم خیلی خوشگلن. ما هم یه عالمه گل داریم.

+ پسرتون هم گوگولیه. خدا حفظش کنه. 

+ عکستون هم منو یاد زکیه دختر همسایمون میندازه. 

و فک کنم یه ساله که وبلاگتونو دیدم. تازه پستاتونم میخوندماااا ولی هیچ وقت کامنت ندادم بهتون.

و راجبه اینکه" بترسین دیگه نتونین عاشق چیزی باشین" باید بگم که من تو شونزده سالگیم این حس رو تجربه کردم. یعنی من تو عمرم یه بار دچار افسردگی شدم. افسردگی راست راستکی هااااااا.هیچ وقتم هم درک نکردم چی شد...آخه هیچ اتفاق خاصی نیافتاده بود و من یهو چشم باز کردم دیدم افسردگی دارم.خدا قسمت گرگ بیابون نکنه این حالو که خیلییییی بده.هفت جد و آباد آدم میاد جلو چشمش.

میدونین کجاش بد تر از همه بود؟ اونجاش که فکر میکنی حتی اگه خودتو بکشی هم نمی میری. یا اگه بمیری هم اوضاع همینطور میمونه....البته من نمیخواستم همچین غلطی کنمااااا... ولی اوضام خیلی داغون بود.

این که آدم تو ثانیه به ثانیه ی زندگیش حتی اونجاها که داره اتفاقای خوبی میافته، ذهنش کامل درگیر این باشه که آیا الان از چیزی لذت میبره، چیزیو دوست داریه و هر دفعه تو جواب دادنش درگیر بمونه.

خدا رو شکر مال من تموم شد و دیگه غلط بکنم افسردگی بگیرم امیدوارم. 

ایشالا مال شما هم تموم بشه....یعنی کلا همه یه بار تو زندگی شون اینجوری میشه. شما تنها نیستین. 

*-* خداحفظ