خب آدرس بذار بریم بخونیم :)

اگ دوس داری البته 

سلام مینا،وقتت بخیر

دورانی که بلاگستان پررونق بود،روابط خیلی صمیمی تر بود بنظرم تا حالا که اینستا هست،منم دوستان زیادی داشتم که هنوزم بهشون فک میکنم و براشون دعا میکنم

وقتی بلاگفا قاطی کرد یه مدت زیادی من واقعا بهم سخت گذشت و وقتی درست شد دیگه حتی رمز عبورمم یادم نمیومد😑‌ وبعد اون کم کم فاصله گرفتم

دختر منم صبحا منو بوس مالی میکنه و مثل بچه گربه نرمه

اینترنتی خرید نمی‌کنید؟ اون جا که نوشتید هم گواشش تمام شده هم ماژیک وایت برد و..‌. یاد بچگی خودم افتادم که چقدر مداد رنگی و مداد شمعی و وسایل کاردستیم برام مهم بود.

+خدا حفظشون کنه.

چه قشنگ... شیفته‌ی شعر شدم ^_^

اتفاقاً دیروز که داشتم میخوندمت، احساس کردم خیلی تغییر و پختگی برات اتفاق افتاده طی این سال‌ها؛ کنجکاو شدم که برگردم نوشته‌های خیلی قدیمیتُ بخونم.

البته فک میکردم تو همین وبلاگ باشه، چون از روزی که من تک و توک توجهم بینِ کامنتای وبِ دوستام به اسم و کامنتت جلب میشد و یواشکی به وبلاگت سر میزدم یه چندتا پست میخوندم و میرفتم (:دی) با همین اسم بودی!

البته "بلاگر کبیر" منظورمه

و خب همون َم اگه اشتباه نکنم باید حرفِ حداقل شاید ۵، ۶ سال پیش باشه، نمیدونم!

یادمه اون‌موقع‌ها کلاس زبان میرفتی، همیشه شاگرد اول بودی ویه بخشی از حرفات درمورد رقبات و دوستای کلاس زبانیت َم بود!

همون موقعش َم من تو دلم حس میکردم چه شخصیت خانوم و منطقی و بزرگونه‌ای داری :دی

همین شد که اول تو ذهنم و بعد رو زبونم "شما" ثبت شدی :دی

الان َم جزو وبلاگایی هستی که سعی میکنم خوندنتُ از دست ندم

با اینکه تقریباً یجورایی میتونه روزانویسی محسوب شه، ولی باهاشون و لابلاشون یه حرفای خیلی خیلی خوبی میزنی، که منُ به شدت جذب میکنه خودمُ بشونم پاشون و یاد بگیرم ازشون...

مثلاً کتاب هنر عشق ورزیدن رُ دست تو دیدم که خریدمش و خوندمش و عاشقش شدم!

یا همیشه سبکِ مادر بودنتُ تحسین کردم و آفرین گفتم...

دیروز که دیدم یه جا نوشتی کاش به بچه‌های دیگران چنین حرفایی نزنیم، یه شوک بهم داد و به خودم اومدم دیدم چقدددددددر ما این کارُ انجام میدیم!!! حالا شاید بی‌منظور یا صرفاً جهت اینکه یه چیزی به بچه گفته باشیم، درحالیکه اصن فکرش َم نکرده بودیم چقد می‌تونه آزاردهنده و مداخله کردنِ اشتباه محسوب شه

دیگه سعی کردم آویزه‌ی گوشم کنمش که حتی به بچه‌ی خواهرم که عزیزترینه، این حرفا رُ نزنم و تربیتش رُ بسپرم دست مامانش ^_^

خلاصه که ممنون که هستی و می‌نویسی

و اجازه میدی یکی مثِ من هر روز چیزای تازه ازت یاد بگیره و کنارت حداقل تلاششُ کنه که بزرگ شه ...

سبک افکار و رفتارتُ انقد دوس دارم که خیلی وقتا آرزو میکنم کاش از نزدیکتر میشناختمت ^_^

+ دنیا به کامت و دلت همیشه سرزنده ایشالا :*

سلام مینا جان. 

اگه امکان داره آدرس دختر همساده رو بذار.

وای مینایی، اون وبلاگت، تو دقیقا یه کودک مظلوم و قربانی بودی

واینجا تبدیل شدی به یک فرد بالغ چقد سخت ولی زیبا این مسیر رشد روطی کردی

وبهت افتخار میکنم.

چقدر جالب و خوبه وقتی دوستان اینهمه خاطره از گذشته و یادداشت های آدم دارن. خوشم اومد.

وبلاگنویسی خیلی خوبه. به من حس خیلی خوب و صمیمی با دوستانم میده. هر چند الان با وجود اینستا و استوری گداشتن دیگه مثل اون موقع نیست ولی باز هم دوستش دارم

مینا حانم همیشه قسمتی از دعاهام اینه که دوری و فاصله ی بین شما خیلی زود به پایان برسه و کنار هم از عشقی که به هم دارید لذت ببرید . 

من تازه رسیده بودم ک تو نقل مکان کردی :)))

بعد الان ک نوشته های اون موقع ات یادم نیست :/

یادش بخیر مینا هرروز صبح که بیدار میشدم وبلاگتو چک میکردم 

چقدر عوض شدیم هممون. 

مینا جون آدرس دختر همساده رو برامون میزاری؟ 

مرسی عزیزم :)

مرسی بابت آدرس.

تازه پستت کامل خوندم.

منم ی هفته ای هست شبا الکی بیدارم. هیچ کار مفیدی هم نمیکنما. مثلن دیشب از ساعت 12 ولو بودم تا تقریبن 2، بعد حتا گوشی هم دستم نبود! الکی از اینور به اونور میشدم و واقعن کلافه شدم.

حالا تو صبح میخوابی، ولی فسقل دیگه 8 یا 9 بیداری میزنه و منممم هلاااک خواب دیگه مجبورم بیدار شم :((((

آخ من انقددد دلم میخواد تا 12،1 بخوابم، ی کله هاااا. :)))

اوخی چه جالب. منم دو شب با فسقل خدایاشکرت راه انداختم. البته فعلن این نیم وجبی شیطنت میکنه و پارازیت میفرسته وسط خدایا شکرت گفتن ها. ولی خب در کل دوست دارم همیشگی ش کنم. :)

یه چیزی در تو هست قبلا هم فکر میکنم یک بار من بهت گفتم که قشنگ نماد تو هست یک شاخص منحصر به فرد مال خودته 

و اون قلب بی کینه و مهربون و عاشقه 

تو در هر نقشی که باشی با هر مدل شخصیتی که داشتی و ازش عبور کردی و داری این خصلته پر رنگ تر از هرچیز دیگه ای در تو می درخشه

هرکسی این نعمت رو نداره و تو باید روزی چندبار به خاطر همین یه مورد خدا رو شکر کنی چون اصلا چیز کمی نیست 

و همین دقیقا چیزیه که تو رو شفا میده 

این گوهر همیشه با تو بوده و الان تو این روزهای سی سالگی درخشانتر شده و هر روز بیشتر از قبل درخشان میشه و همین بهت کمک کرده رشد کنی و بزرگ بشی و بالغ تر بشی  

سلام عشق جانم🎈

اولین باری که اومدم وب دختر همساده

یادمه کامنت گذاشتم که میتونم ازین ببعد دوست شما باشم؟

و تو جواب دادی : حس کردم داری ازم خواستگاری میکنی😂😂😂😂 ، بله.

یادش بخیر...

منم دلم خواست برم بخونمش.

خوشحالم که اینهمه سال دوست خوب منی.

یکی از گزینه های موثر در تغییرات من توی این سالها ، خودت بودی❤️

بمونی برام💝

حیفه که کلاس سنتورت رو نمیری اونقدر حیفه که دلم میخواد من به جات برم کلاس😁 من قبل کرونا کلی برنامه ریزی کرده بودم که برم کلاس یه هنر رزمی ولی کرونا اومد و همه چی لغو شد. 

کوروش جانم🥰 فقط اونجاش که میگه بسه دیگه دعا نکن😅منو یاد داداشم انداخت وقتی کوچولو بود قبل از خواب براش قصه میگفتم اگه خیلی خسته بود و میخواست بخوابه بهم میگفت بسه دیگه کاملش نکن میخوام بخوابم😆 در حالی که من قشنگ سه چهار سال کودکیم رو هر شب با دو سه تا داستان تکراری میخوابیدم و تا همشون رو برام تا آخر تعریف نمیکردن نمیخوابیدم.  پسرها دنیای متفاوت و عجیبی دارن😊

خدایا🤣 کوروش خیلی باحاله😘

مینا ..
می دونی چقدر ناراحت شدم که دوستات ُ به خاطر ِ من از دست دادی.
چقدر شرمندتم دختر.
و چقدر نمیشه این بدی رو جبران کرد و اون حس ِ ناخوشایندی که در تو توی ِ اون برهه ایجاد کردم رو خنثی کنم.
چقدر ابراز احساسات با نوشتن کار ِ سختی ِ،اینکه بخوای همه ی حست رو به طرف مقابل صرفاً با نوشتن انتقال بدی.
بعد از اون عذاب وجدانی که در من شکل گرفت سعی کردم چه کلامی و چه غیرکلامی کسی ُ آزار ندم و خداروشکر الان حواسم خیلی جمع ِ .
کاش اون خواننده هایی که تعدادشون کم نیست ُ تو رو گم کردن هم منو ببخشن و یه جورایی پیدات کنن.
بعد از اون پیامی که تو لینک ِ ناشناس ِ تلگرام واست فرستادم ُ طلب بخشش کردم یکمی حالم اوکی شد،چون تو اون مدتی که بخوام دوباره بهت پیام بدم و اون گذشته رو یادآوری کنم که خدای نکرده حالت بد نشه خیلی با خودم درگیر بودم که آیا بازگو کردن ِ اتفاقات تلخ ِ گذشته کار ِ درستی هست یا نه؟
برات آرزوی ِ بهترین اتفاقات ُ دارم هم چنان.
سفر ِ انگلیس و دیدار با همسرت و زندگی ِ خوشگلی که در انتظار ِ هر سه نفرتونه.
وقتی از وب ِ قبلیت گفتی خیلی خاطره ها تو ذهنم یادآوری شد.
با اینکه رمز رو گذاشتی ولی دلم نیومد بدون اجازه ت برم پستات ُ بخونم،گفتم شاید شامل حال ِ افراد ِ دیگه ای باشه رمز.
حالا اگه اجازه میدی من وب ِ قبلیت رو باز کنم،اگه نه هم درکت میکنم عزیزم.
هر چند که این وبتم از همون ابتدا بی اجازه دارم میخونمو نگم برات که قلمت طرز بیانت چقدر شگفت انگیزه،چقدر درس گرفتم ازت و چقدر انرژی ِ مثبتش رو من تاثیرگذاره و قطعاً همین حس ِ خوبی که در مخاطب ایجاد میکنی به خودت برمیگرده.