ممنون عزیزم منم به دوستی تو میبالم :)

میدونم گلم مرسی :)

خدا پدرتو حفظ کنه لی لی...

عزیزکم :)

باقی مردها رو نمیدونم... البته شوهر خودمم نمیدونم 😂

واقعا؟؟

:(

خدا رو شکر که الان میبینی زندگیت خیلی خوبه و عشقتون کنار هم خوبه :)

من این دوره رو از سر گذروندم.وقتی تصمیم گرفتم قوی تر بشم.. بقول تو با رفتارای اون باز میرفتم تو لاکم.ولی کم کم با تمرین کردن اوضاعم بهتر شد.. تو هم اگه تو همین مسیر بمونی اوضاعت بهتر میشه سیما و یاد میگیری چجوری با هر چیزی نرنجی.یا چجوری فورا از حال رنجت دربیای.

سلام سایه..

سلام جونم ممنون.

اوووم آرزو درسته تا حدودی.من اصلا توجه نکرده بودم به این جنبه از خودم.من تو جمع های غریبه هم میتونم خودم باشم.یا پیش یه آدمای خاصی... اما الان دارم فکر میکنم چرا تو جمع خانواده یا پیش همسر در مقایسه با نوشتن آدم انگار خودش نیست؟ نباید اینطور باشه آخه :(

عزیزم :))  سلام :)

ممنون قشنگ جان :)

اول با پذیرفتن اینکه این مشکل زودرنجی از منه... و من باید اصلاح بشم... بعد مثلا تو موقعیتش که قرار میگرفتم خودمو غرق فکرش نمیکردم به جاش تمرکزمو رو خودم میذاشتم.خوب بلاگر تو الان ناراحت شدی بیا یه کاری کنیم حالت بهتر بشه... هرچند که من هنوز زود رنج محسوب میشم اما واقعا همچنان تمرین میکنم و چیزایی میدونم که اون موقع نمیدونستم.یه چیز خوب که تو کتابای استر هیکس بود اینه که هیچوقت سعی نکن از یه احساس خیلی بد به یه احساس خیلی خوب برسی چون نمیشه و از مسیر خارج میشی. راه بهتر اینه فقط دنبال احساسی باشی که یه خرده بهترت کنه... این آهستگی و پیوستگی داره کمکم میکنه.

ممنون قشنگ جان :)

ببخشید دیر تایید کردم