جوجه ات زود خوب میشه اما ممکنه وقتی میخواد وارد اجتماع بشه و از تو دور بمونه این اضطراب جدایی دوباره برگرده که در زمان خودش دوباره حلش میکنی

الان تو میتونی یه کمی از دورتر به خودت نگاه کنی؟

از خودت بیای بیرون و به خودت نگاه کنی؟

میتونی درجه بالای وابستگیت به همسرت رو تشخیص بدی؟ اونقدر این وابستگی شدید بود که رابطه اتون رو خدشه دار کرده بود

اونقدر شدید بود که تو کلا کنترل زندگی زناشوییت رو از دست داده بودی همسرت هم همینطور

و هیچ طوری نمی تونستی از این وابستگی کم کنی و هر روز اوضاع بدتر میشد چون هیچ چیزی برای یک رابطه مخربتر از وابستگی نیست و وابستگی تو خیلی شدید بود

یعنی واقعا من هرچی فکر میکنم هیچ راهی بهتر از این اتفاقی که افتاد و این دوری اجباری نمی تونست مساله تو رو در مورد وابستگیت حل کنه

فقط میخوام این رو بدونی که حالا که این اتفاق افتاده و تو مجبوری برای رشدت از این مرحله بگذری تا نگذری بهش نمی رسی

پس بیشترین تلاشت این باشه که این اعتیاد مزخرفت به همسرت رو ترک کنی

روزی که احساس کنی بدون اون می تونی به بهترین شکل ممکن زندگی کنی روزیه که کنارش برمیگردی و به بهترین شکل در کنارش زندگی میکنی

هضمت نمیشه چون هنوز نپذیرفتیش

می دونی می تونی هم باور کنی که شاید درست باشه وقتی خیلیها میگن ممکنه درست باشه اما پذیرفتنش نیاز به یه احساس مسئولیت زیاد داره نیاز به این داره که تو تیر ترکشت رو که این همه مدت به سمت همسرت گرفته بودی برگردونی سمت خودت و این اصلا کار آسونی نیست . واقعا سخت بشه قورتش داد

فکر کن بعد از این همه مدت بخوای تقصیر تمام بدحالیهات رو گردن بگیری و درصدد درست کردنش بربیای سخته واقعا

اما اینم بگم که سرزنش کردن خودت کاری رو درست نمیکنه

اینکه حالا بپذیری و بشینی خودت رو مواخذه کنی جز خرابتر کردن حالت کاری نمیکنه برات

تو فقط یه راه داری برای پذیرفتن، فهمیدن، هضم کردن و درمان کردن

و اونم تمرین کردن آروم آروم توجه و رسیدگی کردن به خودته

از همین امروز شروع کن از فدا کردن خودت برای دیگران به اسم اینکه لذت می برم برای فلانی فلان کار رو میکنم دست بردار از اینکه برام فلان کار رو کردن باید جبران کنم دست بکش و با خودت خلوت کن و به خودت برس . خودخواه نباش اما خودت رو دوست داشته باش

پشت گوش ننداز هر روزی که این کار رو عقب بندازی عمر خودت رو تلف کردی و از خوشبختی دورتر شدی

چقدر شنیدن این جملات از یک زن برای من دردناکه

خنجر به قلبم بزنن دردش کمتر از دیدن این عجز از یک زنه

به نظرت شوهرم اونچه نیاز رابطه بود به من میداد و من بیشتر میخواستم؟؟

من کی ناراحت شدم بلاگر ؟

دیدن عجز یک زن من رو اذیت میکنه ولی از تو ناراحت نشدم

عشق گلی نیست که باید بهش رسیدگی کرد اما فکر میکنم منظورت زندگی مشترکه که باید بهش رسیدگی کرد اما زندگی مشترک مثل یه باغه نه یه گل اگر بهش رسیدگی نشه علف هرز پرش میکنه میرسه به جایی که قشنگیهاش پوشیده میشه توسط علف های هرزش اونوقته که حتی باغبونش هم تلاش هفتاددرصدی یه طرف ماجرا برای بهبود زندگی رو پیام به حساب نمیاره و برای احساس امنیت میره سوال میکنه سوالی که جوابش هرچی باشه بی اعتباره و خودت هم اینو خوب میدونی عشقی که تو رفتار نمایان نشه و تو درکش نکنی تو هزارتا کلام ارزش نداره

من واقعا بعد از اون کامنتهایی که گذاشتم نمی فهمم مفهوم پیامی که باید طرف مقابل بهم بده تا رابطه ام سالم و خوب باقی بمونه چیه؟

چه پیامی؟

همسر من مدتهاست هیچ پیام حسی به من نداده فقط میره سر کار میاد و درگیر هومان میشه تا وقتی خسته و کوفته میخوابه ما سالهاست که حتی دو تاکلمه حرف درست و حسابی هم با هم نزدیم نشده که بزنیم هومان این وسطه وقتی پدرش هست مال اونه تمام و کمال مدتهاست اگر حرفی داشته باشیم حتی راجع به واجبات روزمره زندگی مجبوریم تلفنی به هم بگیم

اما زندگیمون محکم تر از قبل هم شده چون من همین که ساعت 6 صبح میره سرکار و 4 عصر برمیگرده همینکه میاد خونه و شب سرش رو تو تخت خودش زمین میذاره همین که رفیق باز نیست و به چیزی اعتیاد نداره همینکه با هومان خیلی وقت میذاره و کیف میکنه چون بچه دوسته کلا میذارم به حساب پیامهای زندگی ساز

اینا رو نوشتم چون سوال کردی وگرنه اینقدر این مسائل تو زندگی من پیش پا افتاده است در مقابل اهدافی که برای زندگیم در نظر دارم که اصلا تا همین امروز که سوالت رو خوندم به اینکه همسرم چه پیام دلگرم کننده ای به من در زندگی میده یا من و همسرم چطوری و چقدر داریم رابطه مون رو تغذیه میکنیم فکر هم نکرده بودم.

اصلا اهمیت نداره چه پیامی میده من برای ساختن زندگیم و به اوج رسوندنش نیازی اصلا به پیام و مراقبت شوهرم از رابطه ندارم همین که خرابش نمیکنه کافیه همینکه در کنار من هست پدر پسرمه و داره از زندگیش در کنار من و پسرش لذت میبره تمومه دیگه من خودم تنهایی از پس آباد کردن باغ زندگیم برمیام

اگر نیای در جواب این بگی من با تو فرق دارم

من خودم میدونم ما با هم فرق داریم من تمرکزم روی خودم و تواناییهام برای ساختن زندگیمه و تو منتظری همسرت این کار رو برات بکنه تا تو هم بتونی یه قدم از قدم برداری و من دارم بهت میگم غیر از خودت و خدا رو هیچ کس حساب نکن حتی شوهرت

تو چه پیامی از شوهرت میخوای وقتی سختی مهاجرت رو به جون خریده که خودت اعتقاد داری هفتاد درصدش به خاطر تو بوده

می ری ازش چه سوالی میکنی واقعا؟

نمی دونم چی میشه که ورودی های ذهنت تو بعضی مسائل بسته میشه و کلا به قول خودت پرت میشی یه ور دیگه انگار یه بچه 14- 15 ساله ای که احساس جلوی عقلش رو می بنده

در مورد خرج کردن عشق و لذت بردن ازش و سوالی که پرسیدی هم قبلا مفصل تو تلگرام حرف زدیم راجع به جبران زحمت دیگران

اگر به اون عشق به خوده برسی یه قدم بزرگ برای زندگیت برنداشتی کنترل کل زندگیت رو به دست میگیری